รายงานการฝึกงาน

รายละเอียดของสถานที่ฝึกงาน
ชื่อ สถานที่  :  โรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์  จ.อุบลราชธานี

ที่อยู่ : 122 สรรพสิทธิ์ ตำบลในเมือง อำเภอเมืองอุบลราชธานี อุบลราชธานี 34000
ผู้ควบคุม : นายปกรณ์      แก้วทอง    
แผนผังองค์กร : 
ข้อมูลองค์กร   :  - ควบคุมระบบคอมพิวเตอร์ทั้งหมดของโรงพยาบาล
                           - ทำการตรวจสอบระบบภายใน 
                           - จัดซื้ออุปกรณ์คอมพิวเตอร์
                           - ซ่อมอุปกรณ์ที่ทำการซ่อมได้ทั้งทำการซ่อมบำรุงถึงสถานที่ 
                           - แก้ไขและตรวจสอบโปรแกรมที่จัดทำ ทั้งยังควบคุมดูแลเซิฟร์เวอร์                                            
ลักษณะงานที่ได้รับมอบหมาย :   ลงโปรแกรมและ windows ใหม่,การซ่อมอุปกรณ์คอมพิวเตอร์,การแก้ไขและแก้ปัญหาคอมพิวเตอร์ตามห้องและสถานที่ต่างๆ





ฝึกงานสัปดาห์ที่ 1 วันที่ 12-16 มีนาคม 2555

การฝึก Ghost ครั้งแรก

         การฝึกงานในสัปดาห์แรก  เพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวในองค์กร ICT ที่ไปฝึกงาน  เลยไม่ค่อยได้ทำอะไรมากมาย พี่ๆเกรงใจกลัวเหนื่อย  แต่พี่ที่ฝึกงานได้ทำการสอนวิธีการลง windows ให้ซึ่งเป็นวิธีที่ไม่เคยพบมาก่อน...เป็นวิธีการ Ghost ข้อมูล ซึ่งขั้นตอนค่อนข้างยุ่งยากมาก เนื่องจากที่ไม่เคยรู้จักและศึกษา  ไปวันแรกถึงขั้นเรียกว่างงมากๆ ...คร่ะ  อีกอย่างพี่ๆก็สอนไม่ค่อยเป็นขั้นเป็นตอน  ตกเย็นกลับมาต้องมาศึกษาอย่างหนักจนเข้าใจบ้าง...(ดีใจสุดๆจะได้ไม่อายชาวบ้านถ้าต้องลงเองบ้าง) วันต่อมาพี่ๆก็แนะนำวิธีติดตั้งโปรแกรมที่จำเป็นต่อหน่วยแพทย์และโปรแกรมที่แต่ละห้องแต่ละแผนกใช้  พร้อมทั้งบอกวิธีการเก็บ backup ข้อมูลที่จำเป็นหากต้องลง windows  และนั่นอีก...หน้าที่ที่เจาะจงในแต่ละคนมันไม่มีเลย..ขึ้นอยู่กับว่าพี่ๆในแผนกจะเรียกใครไปช่วยงาน..และผู้หญิงคนเดียวก็ต้องทำใจที่ไม่มีใครเรียกใช้เลยสักคนเดียว...แต่ก็ว่าใช่จะนั่งเฉยคร่ะ...ก็เดินไปนั่งข้างๆพี่ๆที่เขียนโปรแกรมบ้าง..พี่ที่เป็น Admin บ้าง ดูพี่นั่งทำ flowchart  บ้าง (โห..เหมือนที่เรียนเลยคร่ะแต่ดูยุ่งยากสบสนมาก) พี่ๆหันมามองก็ได้แต่ส่งยิ้มหวานๆ(เท่าที่ทำได้ให้..และบอกว่าหนูขอดูหน่อยว่าทำยังไงอยากศึกษาไว้) แล้วนั่งเงียบๆดูไป  บางที่พี่ๆก็ใช้ให้ไปชงกาแฟเอย...หาน้ำเอย...พอหามาให้พี่ๆก็จะพูดเหมือนสอนเราไปพลางๆ(ถ้าคิดไม่ผิด)  แต่โหจะไปจำไหวได้ไงระบบอะไรไม่เคยจะเห็นเลย... วันที่สาม วันนี้ก็สนุกสนานอีกวัน มีเคสชำแระเครื่องพริ้นแบบเก่าและแบบใหม่มาให่ซ่อม ...ต้องงศึกษาเอาเองแต่ถ้ามีปัญหามากก็ถามพี่ๆได้หัวปั่นไปทั้งวันกับเครื่องพริ้นที่มีสายมามายเหลือหลาย...แต่สุดท้ายก็สำเร็จ...ส่วนสองวันสุดท้ายอดทนกับการอยู่ในห้องไม่ไหวแล้ว...เลยขอพี่ๆที่ทำ service  ไปด้วย  (แทบเกาะขาไป) โชคดีที่ลายมือเราใช้ได้พี่ๆก็เลยให้ไปเป็นเสมียนคอยจดรายการการซ่อมในแต่ละห้องแผนก....ระหว่างที่ไปก็ทั้งยืนและนั่งดูพี่ๆทำงาน (นี่สิเค้าเรียกว่ามืออาชีพ) บางทีพี่ๆก็จะหันมาสอนบ้าง...และบอกวิธีเจ๋งๆเอาไว้เผื่อได้มากับเพื่อนที่ฝึกงานด้วยกันจะได้ทำเป็น
           
             สรุปแล้ว หน้าที่ในการฝึกงานไม่เจาะลงอะไรเพียงแต่จะต้องซ่อมอุปกรณ์บางอย่างให้เป็น,ลงโปรแกรมที่จำเป็นกับโรงพยาบาลให้ได้...และสุดท้าย ลง  windows   อย่าให้ผิดพลาด

             ความรู้ที่ได้รับ / ปัญหาที่เกิดขึ้น  : ได้รู้ว่าการลง windows ใช่ว่าจะมีการลงแบบอย่างเดียว ทั้งรู้ว่า  คอมพิวเตอร์ยังมีอะไรที่มากมาย  กว่าที่เรารู้และได้ศึกษามา  แต่เราจะรู้ได้มากถ้าเราสะสมประสบการณ์และการศึกษาจากผู้อื่นบ้าง ทั้งกาารซ่อมบำรุงไม่ใช่งานง่ายๆอีกด้วย
              ปัญหา :  ความรู้ความสามารถยังไม่มากพอต้องศึกษาอะไรไว้อีกมากเพื่อที่จะได้ทันผู้อื่นได้บ้าง

การซ่อมเครื่องพริ้นครั้งแรก

ฝึกงานสัปดาห์ที่ 2 วันที่ 19-23 มีนาคม 2555 

                   การฝึกงานในสัปดาห์นี้เริ่มมีความลงตัวมากขึ้น  เพราะว่าเริ่มรู้อะไรมากขึ้นและสนิทกับเพื่อนที่ฝึกงานด้วยกันมากขึ้นเลยได้ปรึกษาและสนุกกับการออกไปซ่อมข้างนอกห้อง ICT มากขึ้น  ถึงแม้บางทีจะต้องรับกับอารมณ์ของคุณพยาบาลบ้างไม่ก็ต้องพบกับภาพที่สุดจะอธิบายบ้าง (ยังฝันเห็นทุกๆวัน)     แต่ก็เป็นบรรยากาศที่ควรจะได้สัมผัสอีกแบบดี  

              ในอาทิตย์นี้ส่วนมากได้ออกไปทำงานนอกห้องทั้ง ออกไปส่งเครื่องคอมพิวเตอร์ตัวใหม่ตามห้องต่างๆ  ออกไปซ่อมเล็กๆน้อยๆ  (ขนาดเสียบปลั๊กลำโพงผิดยังเป็นปัญหาใหญ่เลย)   ไปดูเครื่องพริ้นที่พริ้นสีไม่ออกบ้าง  กระดาษติดคาเครื่องบ้าง....พิมพ์เลขไม่ออกบ้าง  เดินวุ่นเกาะขาพี่เลี้ยงไปทั้งอาทิตย์  แต่ในอาทิตย์นี้ก็มีเรื่องที่แปลกๆดีคร่ะ  ที่หัวหน้าแผนกลงมาสอนเองกับมือ  ที่สอนนี่เนื้อหาเกี่ยวกับองค์กรล้วนๆ และบอกว่าจะพาเข้าไปดูห้อง server ของโรงพยาบาล  พร้อมสั่งการบ้านเกี่ยวกับ  OSI  MODEL  เพราะตอบคำถามไม่ได้  ตอนแรกก็งงๆเหมือนไม่เคยได้ยิน....พอมาเปิดดู  (โถ่แม่เจ้าเรียนไปแล้วนี่หวา)  แต่ก็ไม่ต้องรอกับการเข้าไปดู server เลย ก็เพราะว่าคุณพี่เลี้ยงหาเหา...งานมาใส่หัวให้ด้วยการเข้าไปเช็ค S/N  เครื่องทุกอย่างในห้อง server ตอนแรกตื่นเต้นมาก  แต่พอเข้าไปเท่านั้นอยากหันหลังหลับเลย  หนาวสุดๆ (จะเปิดแอร์อะไรขนาดนี้) นั่งเช็คไปบ่นพี่ที่ใช้ไปคนมีตั้งเยอะใช้เราคนเดียวมาได้  เครื่งใช่น้อยๆที่ไหน  สรุปสุดท้ายกว่าจะเสร็จเล่นเอาซะ 2 ชั่วโมงกว่า เป็นหวัดกันเลยทีเดียว  และไม่ฝันที่จะเข้าไปอีกแน่ๆ แต่ก็สนุกดีคร่ะ...ได้มาเจอสักครั้งในชีวิต  และบางวันก็ไปลง windows ใหม่  โดยจะต้องทำเองห้ามถามพี่  และสอบการประกอบคอมพิวเตอร์  ทั้งยังต้องหาปัญหาเอาเองว่าเป็นตรงไหนซ่อมอย่างไร  สุดท้ายก็ผ่านได้ด้วยดี .... 

               สรุปแล้ว  อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ จะเป็นการออกไปทำงานนอกสถานที่ซะส่วนใหญ่  และฝึกทักษะความรู้ในตัวเองให้มากขึ้น  

               ความรู้ที่ได้รับ / ปัญหาที่เกิดขึ้น  : ได้รู้ว่าอาการเสียแบบไหนต้องจัดการอย่างไร  เสียงเครื่องแบบนี้มีความผิดปรกติตรงไหน  และเครื่องพริ้นแต่ละอย่างเป็นอย่างไร ทั้งห้อง server เป็นยังไง 

              ปัญหา :  การไม่มีสมาธิทำให้ทำอะไรผิดพลาดได้บ้าง ถึงแม้จะเป็นสิ่งเล็กๆแต่มันอาจทำให้องค์กรเสียหายบ้าง

ฝึกงานสัปดาห์ที่ 3 วันที่ 26-30 มีนาคม 2555 

               การฝึกงานในสัปดาห์ที่ 3 นี้  แทบไม่ได้ออกไปข้างนอกเลย นั่งอยู่แต่ในห้องอบรบ  เพราะมีเพื่อนร่วมฝึกงานเพิ่มมาอีกเป็นผู้หญิงจากมหาวิทยาลัยอุบลถึง 7 คน  รวมที่มีอยู่ก็ 8  เลยยิ่งไม่มีอะไรจะทำ  ได้แต่นั่งมองหน้ากัน  เดินออกไปรับโทรศัพท์แล้วดูรายการว่ามีส่งมาที่รายการส่งซ่อมหรือยัง  ทั้งโทรศัพท์ไปถามตามห้องต่างๆว่าเครื่องเก่าที่เอาไปแทนกันนั้นอยู่ที่ห้องไหม ....และทำรายการที่ต้องไปเก็บเหล่าคอมพิวเตอร์รุ่นเก่าๆมาเก็บไว้ที่ศูนย์คอมพิวเตอร์...ในวันที่สามหลังจากที่เก็บอะไหล่ของเก่าเสร็จแล้วก็มีงานใหม่ด้วยการซ่อม (ไม่สิเปลี่ยนแบ๊ตซ์) เครื่องสำรองไฟแล้วนำไปส่งคืน  แหมไอ้เราก็ดีใจที่เรามีงาน..ไหนได้โถ่เค้าเลือกกันหมดแล้ว...เหลือแต่ห้องที่แหม (มันน่าลำบากใจจริงๆ) ไม่อยากไปแล้วคร่ะ..ห้องวิสัญญีเอย แถวห้อง ICU  แถบห้องผ่าตัด...แต่ทำไงได้โดนแจ๊กพ๊อตตัวใหญ่ไปแล้ว  และมันก็จริงอย่างที่คิดเลยคร่ะ  ขึ้นไปตึกแถบห้องผ่าตัดปุ๊บเหล่านายและนางพยาบาลก็เขนคนเลือดโซกพร้อมหยดไปตามทางผ่านหน้า(จะเป็นลมตรงนั้นเลยคร่ะ)  แต่โชคดีที่ห้องที่ต้องเอาไปส่งอยู่อีกทางเลยเดินไปแบบสติหลุดไปพักใหญ่  กินข้าวไม่ลงไปอีกมื้อ...สองวันสุดท้ายโชคดีหน่อยที่แค่เอา Ram ไปเปลี่ยนตามห้องต่างๆ  อันที่จริงน่าจะเปลี่ยนกันานแล้วล่ะคร่ะ ใช้กันมาได้ไงแค่ 256 บางเครื่องดีหน่อยก็สองตัว  ทางศูนย์ก็ส่งให้ไปเปลี่ยนให้กับห้องต่างๆ และก็ดูอาการเครื่องพิมพ์บัตรยาบ้างเป็นการเสริม  เสียบปลั๊กผิดช่องบ้างแล้วบอกไม่มีเสียง  ไม่ก็ปิดเสียงที่หน้า windows แล้วบอกไม่มีเสียง  เพิ่งรู้ว่าแบบนี้ก็มีคร่ะ.... แต่ก็สนุกดีที่ได้ทำงานบ้าง  และวันศุกร์ที่ไม่ค่อยศุกร์ก็โดนซ่อมเครื่องพิมพ์ใบยาไปทั้งวันให้ทั้งแกะเองซ่อมเอง (พังมารับผิดชอบเอง) กดดันคร่ะแต่ก็ศึกษาจากพื่อนๆที่ร่วมซ่อมกันจนสุดท้ายก็สำเร็จด้วยดี  ทำเอาลุ้นแทบแย่เลยคร่ะกลัวพัง  ถือว่าเป็นงานโหดประจำสัปดาห์ได้เลย....

               สรุปแล้ว  อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ จะทำงานอยู่แต่ในห้องซะส่วนมาก  จะได้ออะไปข้างนอกก็จะเป็นการส่งอุปกรณ์คอมที่ซ่อมเสร็จแล้ว...และไปเปลี่ยน Ram ให้ห้องต่างๆเท่านั้น

               ความรู้ที่ได้รับ / ปัญหาที่เกิดขึ้น  : ได้รู้ว่าแม้แต่จุดเล็กๆที่ทุกคนมองข้ามก็ทำให้เกิดปัญหาสำหรับหลายๆคนได้  ถ้าคิดจะเอาดีด้านซ่อมนี่ต้องรู้จักสังเกตและจดจำอาการให้ดีเลยคร่ะ (อาทิตย์นี้ไม่มีรูปนะคร่ะ  ลืมถ่ายตอนทำงาน)

              ปัญหา :  สมาชิกเด็กฝึกงานมีเยอะขึ้นทำให้อัตรางานน้อยลง  ไม่ค่อยได้ทำงานคร่ะ

ฝึกงานสัปดาห์ที่ 4 วันที่ 2-5 เมษายน 2555 

                  การฝึกงานในสัปดาห์นี้แทบเรียกว่าเป็นอาทิตย์ที่ยุ่งกันมากทีเดียวสำหรับผู้หญิง  เพราะจะต้องถูกทดสอบจากพี่เลี้ยงที่ทำการฝึกงานมาถึง 2 อาทิตย์ ( เพราะเพื่อนชาวอุบลมาช้ากว่า 1 อาทิตย์ ) ทั้งการทดสอบการประกอบคอมพิวเตอร์...และต้องสอบการซ่อมคอมพิวเตอร์ที่มีอาการเสียหลากหลาย...และการสอบปากป่าว...เกี่ยวกับ  OSI model ที่เคยทำรายงานไป  และอาทิตย์นี้ยังได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่องของ DHCP ซึ่งเป็นชื่อที่ค่อนข้างจะคุ้นหูแต่ไม่รู้จักมันอย่างลึกซึ้งเลย...(รู้ซึ้งก็วันนี้ล่ะคร่ะ) และนอกจากคลาสในชั้นเรียนก็ได้ออกไปซ่อมเครื่องคอมพิวเตอร์...ที่ตึกผู้ป่วยนอก...และไปส่งเครื่องตามห้องต่างๆ  แต่อาทิตย์นี้มีช๊อตเด็ดตรงที่ได้แกะโน๊ตบุคเป็นครั้งแรก...และไม่มีใครบอก  พังก็รับคนเดียวเต็มๆ กดดันสุดๆคร่ะแต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี (แต่จีนทำน๊อตมาขาดอ่ะใส่กลับคืนไม่ครบ)  และในอาทิตย์นี้ก็ได้เริ่มเดินงานไปกันเองบ้างแล้ว (ถ้างานไหนไม่เกี่ยวกับระบบโรงพยาบาล) ไม่ต้องเดินตามพี่แล้ว  จึงต้องเตรียมพร้อมทุกอย่างเพราะในตอนนั้นเราคือกูรูผู้รู้ไม่ใช่น้องนักศึกษาที่ได้แต่เพียงยืนดูและช่วยเล็กๆน้อยๆ  แต่เราคือคนที่ต้องคอยแก้ปัญหาทุกอย่างที่มีปัญหา...และทดความกดดันจากคุณพยาบาลที่ค่อนข้างจะมีความรู้ด้านคอมพิวเตอร์มากเกินไป...(ทั้งที่มันทำไม่ได้ก็จะทำ)  และอาทิตย์นี้ก็จบแต่เพียงวันพฤหัสเพราะวันศุกร์หยุด แต่อาทิตย์นี้รู้สึกว่าสบายกว่าทุกๆ week เพราะงานน้อยและลงตัวกว่าทุกๆ week (เพราะคงมีคนมากงานเลยน้อยลง) 

               สรุปแล้ว : ในอาทิตย์นี้จะเป็นการสอบ test ซะส่วนมาก เพราะ 3 อาทิตย์ที่ฝึกไปเราได้อะไรมามากว่าในห้องเรียนจริงๆ...และได้เห็นความเป็นมืออาชีพของแต่ละคน..

               ความรู้ที่ได้รับ / ปัญหาที่เกิดขึ้น  :  เมื่อได้ออกไปซ่อมกันเองรู้ว่าต้องแก้ตรงไหนจับตัวอะไรและผิดพลาดตรงไหน...ซึ่งมันต้องนึกคิดให้ได้ว่าพี่เลี้ยงเคยทำและแก้ปัญหาอย่างไรสนุกมากคร่ะ

              ปัญหา :  ทนกับความกดดันไม่ค่อยไหว..ต้องไปปรับปรุงตรงนี้ให้มากเพราะในชีวิตจริงต้องพบมากกว่านี้